Blog door Barry Hofstede: Eenheid
Unit Victor is ontstaan vanuit het gevoel van kameraadschap en eenheid, de unit, dat wij ook na diensttijd in stand willen houden. We zijn trots om onderstaand artikel met jullie te mogen delen, welke Barry Hofstede exclusief voor ons heeft geschreven. Misschien ken je hem van zijn columns in Checkpoint. Naast schrijver is Barry ook veteraan, en kan dus als geen ander omschrijven wat dat gevoel van eenheid betekent.
Mijn dienstkameraden zijn niet mijn vrienden, hoe vreemd dat ook mag klinken. Wat ik met ze deel is geen vriendschap. Vriendschap gaat uit van wederkerigheid. Jij doet iets voor mij en ik doe iets voor jou. Vriendschap bouw je op, waarna er op een gegeven moment een klik is. Of niet. Tot hier en niet verder.
Ik zie en spreek mijn kameraden sporadisch, maar dat doet niets af aan mijn gevoelens voor eenieder van hen. Het heeft lang geduurd voordat ik die gevoelens begreep en op waarde kon schatten. Omdat ik eerst duidelijk moest krijgen wat de oorlog met mij had gedaan. Want eenmaal terug in Nederland was alles anders. Ergens was ik mezelf kwijtgeraakt. De eerste jaren na onze terugkeer spraken we wel eens af met zijn allen. Na zo’n ontmoeting waren er de herinneringen die mij als sluipmoordenaars overvielen en het gemis dat een gat in mijn ziel brandde. Ik heb me toen een tijd lang afgesloten voor contact.
Inmiddels zijn er vijfentwintig jaren verstreken. Wanneer ik mijn dienstkameraden nu zie dan voel ik liefde, dankbaarheid en trots. Niet langer de fantoompijn van het gemis zoals in het begin, toen we net terug waren. Als ik ze zie dan is het op een bepaalde manier alsof de tijd heeft stilgestaan. Een oud en vertrouwd gevoel maakt zich meester van mij. Bij hen voel ik me veilig. Zij begrijpen mij. Zij waren erbij. Ze zijn mijn ooggetuigen en de belichaming van de hoop die ik koester dat niet alles verloren is. We waren bereid om te sterven. Voor de goede zaak en voor elkaar. “Als we gaan dan gaan we met zijn allen…”
Ik zal ze nooit vergeten en alles wat ik schrijf dat schrijf ik ook een beetje voor hen. Het is mijn ode aan de idealen die we toen hadden en mijn eerbetoon aan een groep mensen en hun onvoorwaardelijke steun aan elkaar. Mijn dienstkameraden zijn mijn bakens in de tijd. Een tijd van spanning en avontuur. Een tijd waarin we samen de spanning en het avontuur weglachten. Een tijd waarin we samen rouwden om het verlies van jonge levens en wat mensen elkaar aan kunnen doen. Mijn dienstkameraden hebben me laten zien en voelen wat het betekent deel uit te maken van een eenheid. Eenheid, het woord zegt het.
Barry Hofstede, schrijver en veteraan