Militairenhumor 1: Superslakken
Alle veteranen zijn als het goed is bekend met het volgende fenomeen, of het nou voor ontgroeningsritueel, bevorderingsritueel, verjaardagen of andere situaties bedoeld is; een grap uithalen met een collega, voor de gek houden of bewust een klusje laten doen dat nergens op slaat.
Het schijnt dat je bij de Marine, tijdens inzet op een schip, op je verjaardag ‘geslagen’ wordt, op de blote billen, de kapitein slaat als eerste. Bij de Landmacht, als jongste/nieuwste lid van een pantsereenheid wordt je nog weleens om pad-vet gestuurd, of bougie-vonkjes. Bij de Luchtdoelartillerie moest men destijds als jongste lichting Onderofficieren/Officieren de legende van St. Barbara in een toneelstukje opvoeren tijdens Barbaradag (4 december). Als er na het verdelen van de rollen nog mensen over waren, dan werden zij schaap (lees: ik was schaap).
Ik vertel graag de verhalen van de keren dat ik in de maling werd genomen door collega’s, of dat ik collega’s in de maling nam. Allemaal in de geest van verbroedering. We kennen allemaal dit soort verhalen en of je nu een KNIL-veteraan, WOII-veteraan of een Mali-veteraan spreekt, deze humor is van alle tijden en alle missies.
Superslakken
Ik trap af met een grap die wat collega’s van mij en ik uitgehaald hebben tijdens onze missie in Bosnië, EUFOR-4 LOT om precies te zijn. Ik zat daar van juli 2006 tot januari 2007.
Wij waren een relatief klein clubje mensen van de Landmacht, Luchtmacht, Marine en Marechaussee. We woonden en werkten vanuit twee naast elkaar gelegen huizen in het stadje Livno in Canton 10, Bosnië. Ons werk bestond voornamelijk uit het stimuleren van de overheid om hun taken en verantwoordelijkheden ten aanzien van de bevolking op te pakken.
Ons huis had een parkeerplaats aan de voorzijde, en rondom een klein tuintje wat alleen bestond uit hoog gras en stenen. In die tuin kropen gigantisch grote slakken rond. ‘s Ochtends om 0800 begonnen we altijd met de morning-prayer, waar de Commandant ons het laatste nieuws vertelde, we gezamenlijk het Nederlandse ochtendjournaal keken en er wat huishoudelijke zaken werden besproken. Daarna werkten we een paar uur en om 10:00 was het koffiepauze. Die koffie dronken we vaak buiten met degenen die nog niet op pad waren.
Tijdens één van deze koffiemomenten pakte mijn collega Ed zo’n grote slak uit de tuin en schreef er een naam op met watervaste stift; “Harrie”, stond er op het huisje van de slak. Wij moesten lachen en iedereen begon slakken te zoeken en schreven er steeds andere namen op. Al gauw konden we geen onbeschreven slak vinden en hadden ze allemaal een naam gekregen.
We stellen aan je voor: slakken Harrie en Kees (ook wel bekend als de parkeerwacht)
De volgende dag kwam de Hoofd Inwendige Dienst (HID) van het hoofdkwartier in Banja Luka op bezoek. Hij had zaken te bespreken met onze Commandant, onze eigen HID en nog wat mensen, waardoor hij wel een paar uur binnen was. Ik liep op een gegeven moment buiten met een grote mok koffie, op weg naar een plekje in de schaduw om van mijn bakkie te genieten toen ik werd aangesproken door de chauffeur van de HID.
Chauffeur van de HID: “Mag ik jou wat vragen?”
Ik: “Ja, wat wil je weten?”
Hij: “Nou, het viel me op dat die slak een naam heeft op zijn huisje. Waarom is dat?”
Waarop ik mezelf hoor zeggen: “Dat zijn getrainde slakken, die kruipen onder de auto’s door om te inspecteren op explosieven en afluisterapparatuur”.
Hij keek me stomverbaasd aan, waarna hij zijn schouders ophaalde alsof hij wilde zeggen ‘weer wat geleerd’ en bedankte me vriendelijk voor de uitleg.
Een paar uur later liep ik naar buiten waar ik hem het hele getrainde-slakken-verhaal aan de HID van het hoofdkwartier in geuren en kleuren hoorde vertellen! Enthousiast wees hij naar de slakken onder de auto’s, de namen op hun huisjes, hij legde uit over explosieven en afluisterapparatuur. Hij bleef maar doorgaan en de HID wachtte heel geduldig tot zijn chauffeur het hele verhaal had uitgelegd. Daarna bulderde de HID ineens van het lachen, hij kon niet meer stoppen. Die arme jongen snapte er niks van...
Vertel ons jouw grappige situaties
Dergelijke grappen worden overal in de Krijgsmacht uitgehaald. Vaak kan iedereen er om lachen, soms niet, dat wil ik dan ook even aanhalen. Verhalen die grensoverschrijdend zijn, of verhalen over strafbare feiten, seksueel misbruik, racisme en/of discriminatie zijn niet grappig, ongepast en zullen niet worden gedeeld. Alle grappige voorvallen waar alle partijen om kunnen lachen horen we graag van je! Schrijf ze op en deel ze met ons!
~ Wachtmeester 1 b.d. Hans Nagtegaal, Oprichter Stichting Unit Victor NLD