Het onstuimige verleden van Paviljoen Malieveld
Dit is een artikel in de aanloop naar Veteranendag 2021. Op 26 juni tussen 14.30 uur en 16.00 uur presenteren Veteranenshop en Unit Victor weer een schitterende uitzending vanaf het Malieveld die je gratis online kunt bekijken. Het volledige programma vind je hier.
Ruud Louwerens van Paviljoen Malieveld
Het is een begrip vóór, tijdens en na de Nederlandse Veteranendag: Paviljoen Malieveld. ‘Wat gebeurt in het paviljoen, blijft in het paviljoen’, is een ongeschreven regel onder de veteranen die ooit aanwezig zijn geweest op het Malieveld op de Nederlandse Veteranen eind juni. Wat maar weinigen weten, is dat Defensie als een rode draad door het bestaan van het paviljoen, én de familie Louwerens loopt. Stichting Unit Victor had het genoegen om samen met uitbater Ruud Louwerens (61) herinneringen uit het onstuimige verleden van het paviljoen en de familie op te halen: ‘Vroeger waren er in de zaak nisjes met gordijnen ervoor. Regelmatig spraken daar spionnen af’
Op tien februari 1960 werd ik geboren in Rotterdam. Het leger zit onze familie als het ware in het DNA. Mijn vader, geboren in december 1913 te Den Haag, ging eind 1930 bij de Koninklijke Marine. Er was in die crisisjaren veel werkloosheid. Voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak voer hij op verscheidene schepen over de hele wereld.
Toen de oorlog eenmaal uitbrak en hij niet meer in Den Helder kon komen, dook hij onder in de Haagse Gasfabriek. Samen met een maat had hij daar de leiding over zo'n 140 onderduikers. Na een week of vijf werd het te gevaarlijk, en heeft hij zich bij de (vrijwillige) ‘Brandweer in Rijksdienst’ in Den Haag gemeld.
De eerste vlaggenparade op 29 juni 2005. Opstelling en inspectie van de vaandels voor Paviljoen Malieveld. Helemaal rechts op de foto is de heer Louwerens te zien.
Nadat hij 's nachts door de Duitsers van zijn bed werd gelicht, omdat hij verlinkt was en op transport zou moeten, redde hij zijn hachje door de moffen wijs te maken dat de ‘Brandweer in Rijksdienst’ hetzelfde was als de ‘Rijksbrandweer’. Tijdens deze periode zat hij ook in het verzet. Vanwege alle gebeurtenissen in de oorlog heeft hij daar later helaas niet veel losgelaten.
Na de oorlog heeft mijn vader lang gevaren op de Zeven Provinciën, een van de twee kruisers die de Koninklijk Marine toen had. Daardoor was hij jarenlang van huis. In 1952 trouwden mijn vader en moeder in Den Haag en in 1954 verhuisden ze naar Rotterdam, omdat mijn vader vrij regelmatig op de ‘Van Gendtkazerne’ moest werken.
In 1964 zwaaide hij af als sergeant-majoor. Als een echte Veteraan overleed hij in 1993. Ikzelf heb mijn diensttijd doorgebracht bij de derde lichting van ‘79, bij de Koninklijke Luchtmacht in Schöppingen (Duitsland). Als onderdeel van 12e Groep Geleide Wapens (12GGW) heb ik een wereldtijd meegemaakt! Het was in één woord
Gratis verder lezen voor app-gebruikers.
Klik op onderstaande button om het volledige artikel te lezen.