Het Invictus-paspoort van… Krystal van Dinter
De Invictus Games zijn vanwege de coronapandemie tweemaal uitgesteld. Aanvankelijk zouden deze van 9 tot 16 mei 2020 in Den Haag worden gehouden, maar later werd die datum naar mei 2021 verplaatst. Afgelopen februari besloot de organisatie, in samenspraak met de sporters, om de definitieve datum nog een jaar verder te verschuiven.
Hoe gaan de deelnemers om met deze tegenslag en wat betekent twee jaar uitstel voor hun voorbereidingen aan het evenement? In ‘Het Invictus-paspoort van…’ gaan we op zoek naar de antwoorden op deze en andere vragen en zetten we telkens een andere deelnemer in de spotlight. Deze week is het woord aan Krystal van Dinter.
Invictus Paspoort
Naam: Krystal van Dinter
Leeftijd: 38
Geboorteplaats: Eindhoven
Sporten: Boogschieten, zwemmen, powerliften
Wat is er sinds het uitbreken van de coronapandemie veranderd aan de manier je je sporten beoefent?
In het begin van de crisis konden we nog wel in wat kleinere groepjes sporten. Voor de Nederlandse selectie was het echter zo dat heel veel dingen, zoals de gezamenlijke trainingen, vanaf het prille begin on-hold werden gezet. Sinds de laatste uitbraak kunnen en mogen we bijna helemaal niets meer. Eigenlijk kan ik op dit moment helemaal nergens sporten. Hooguit kunnen we eens per maand met een klein groepje powerliften, en als het beter weer wordt kan ik weer starten met boogschieten in de buitenlucht.
Op welke manier vernam jij de eerste keer dat de Invictus Games een jaar werden uitgesteld en hoe reageerde je op dat nieuws?
De eerste keer viel het al wel een beetje te verwachten omdat ook heel veel andere dingen uitgesteld waren, zoals de formule 1 en het Songfestival. Het was dus eigenlijk wachten totdat van hogerhand werd besloten om het evenement uit te stellen. We kregen het nieuws die eerste keer centraal te horen maar dat kwam dus niet echt als een verrassing.
En de tweede keer?
Toen werden ik, en andere sporters, gebeld met de vraag wat volgens ons de beste optie zou zijn. De eerste optie was het organiseren van de Invictus Games met minder spelers, en zonder publiek en supporters. Een gevolg van die optie zou ook zijn dat we waarschijnlijk niet gezamenlijk zouden kunnen sporten en dat alle wedstrijden individueel uitgevoerd zouden moeten worden. We hebben daarom gekozen voor de tweede optie en de knoop doorhakt: we stellen de spelen nog een keer uit in de hoop dat het in 2022 anders wordt.
Was dat een moeilijke keus voor jou?
Je gaat de Invictus Games aan met een bepaalde achtergrond en met bepaalde doelstellingen. Van de doelen die ik per sé wil bereiken, is ook mijn thuisfront onderdeel. De keus tussen die twee opties was voor mij dus heel makkelijk. Een evenement als dit wil je zo groots mogelijk vieren waarbij er flink uitgepakt wordt. Ook de aanwezigheid van mijn familie en vrienden is erg belangrijk voor het realiseren van mijn persoonlijke doelen.
Waarom is juist de aanwezigheid van familie en vrienden zo belangrijk voor je?
Eén van de doelen die ik voor mezelf heb gesteld, is dat mijn thuisfront mij in een andere situatie zal zien. Een situatie waarin ik kan shinen, zeg maar. Een moment waarop je kunt zien dat ik gelukkig ben in wat ik daar doe, en gewoon tevreden met mezelf ben en met wat ik daar doe. Ik wil dat ze mij van een heel andere kant zien, in plaats van ‘de gewonde veteraan’ die ze doorgaans zien. Het is ook voor hen belangrijk om te merken dat ik ergens plezier in kan vinden en niet alleen maar slechte dagen hoef te beleven.
Is deelnemen inderdaad één van de weinige dingen die je momenteel echt gelukkig zouden maken in het leven?
Het deelnemen aan de spelen, op de normale manier en in het bijzijn van familie en vrienden, is onderdeel van een proces waar ik doorheen zou gaan. De doelen die ik voor mezelf heb gesteld, helpen me niet alleen in mijn verwerkingsproces. Ze helpen me ook in het proces om uit te vinden wie en wat ik ben, en wat ik hierna in mijn leven wil. Om dat proces succesvol door te maken, blijf ik gemotiveerd om deel te nemen in 2022.
Juist omdat de Invictus Games zo’n belangrijk onderdeel zijn van je verwerkingsproces, kan ik me voorstellen dat het je emotioneel niet onberoerd laat als je tot tweemaal toe hoort dat het evenement een jaar wordt uitgesteld. Hoe ga je daar mentaal mee om?
Het falen van bepaalde militaire gebeurtenissen en het daaruit voortkomende rouwproces, zijn mijn primaire redenen om aan de Invictus Games mee te doen. Dat proces kan pas worden afgesloten wanneer we daar met zijn allen staan en het evenement samen afsluiten. Met die gedachte in het vooruitzicht, heeft het tot tweemaal toe uitstellen me wel een mentale tik gegeven. Je traint natuurlijk keihard met gelijkgestemden en als groep ga je ga dit project aan. Dat project kun je niet afmaken. Tenminste, nu niet. En de vraagtekens blijven boven je hoofd hangen: zul je je project ooit kunnen afmaken?
Sta je dan nog wel achter je keus om de spelen voor de tweede keer uit te stellen?
Ja, honderd procent. De eerste keer zagen we al aankomen dat de spelen dat jaar niet door zouden gaan, en dat was een goede beslissing. Ook dit jaar zou het niet verstandig zijn om het door te laten gaan in aangepaste vorm. Je wil gewoon een volwaardig evenement kunnen meemaken met alle poespas er omheen. Enerzijds is het vervelend dat onze spelen, in tegenstelling tot de Olympische Spelen en bijvoorbeeld het Songfestival, ook dit jaar niet doorgaan. Aan de andere kant heeft dat ook een heel groot voordeel: in 2022 worden er naast onze spelen namelijk helemaal geen andere grote evenementen georganiseerd in Nederland. Dat vind ik mooi. Het hele land kan zich tegen die tijd volledig op de Invictus Games storten, waarbij wij helemaal het hoofdelement zijn. Beter kun je het eigenlijk gewoon niet hebben.
Meer artikelen lezen zoals dit, en direct bijgepraat worden over Defensie-nieuws en -evenementen bij jou in de buurt? Via de gratis Unit Victor-app ben je als eerst op de hoogte. Exclusief voor veteranen, veilig en vertrouwd. Download hem nu!
Lees ook de Invictus Games paspoorten van…
